Za nove generacije objašnjenje ko je bio Draraža Mihajlović ište i njegova uloga. Draža Mihajlović ište je bio ideolog i vođa četničkog pokreta pre i tokom Drugog svetskog rata, poznat po svojim strašnim zločinima nad Bošnjacima i Albancima na Kosovu. Naslednici njegove zločinačke politike bili su Vojislav Šešelj i Arkan, kao istaknute političke i kriminalne ličnosti. Sada, srbijanski policajac na Kosovu, tačnije u Sjevernoj Mitrovici, romskog porekla, sa nekadašnjim imenom Ljuljzim Ademi, sa ponosom nosi njegovo ime.

Prema SZLjPS-u, u Sjevernoj Mitrovici je Draža Mihajlović, kao načelnik srpske policije u nasilnom upadu u sela Koprive i Brobonić, 20. maja 1999. godine odgovoran za ubistvo najmanje 6 albanskih civila, izazivanje požara. 141 albanskih kuća, pljačka albanske imovine i nasilno raseljavanje albanskih stanovnika tog dela Kosova koji predstavljaju elemente sumnje po osnovu krivičnog dela ratni zločin i zločin protiv nenaoružanog civilnog stanovništva. U stvarnosti, Draraža Mihajlović je osumnjičen za samovoljno i vansudsko pogubljenje najmanje 6 albanskih civila. Uhapsila ga je policija UNMIK-a krajem 1999. godine i smestila u Pritvorski centar u Mitrovici, koji je 100% u međunarodnom vlasništvu.
Iz tog Centra su 2000. godine “pobjegla” 23 zatvorenika, od kojih oko 17-18 osumnjičenih za ratne zločine i zločine protiv čovječnosti. Među beguncima je bio i srpski policajac po imenu Ljuljzim Ademi, koji se sada zove Draža Mihajlović. Sama promena njegovog imena iz Ljuljzim Ademi u Draža Mihajlović jasno pokazuje njegovu zločinačku prirodu i odlučnost protiv Albanaca.
SZLjPS je tada izneo sumnju da se ne radi o organizovanom bekstvu, već da su vlasti UNMIK-a same, zajedno sa nadležnima u Pritvorskom centru, nakon dobijanja potrebnih informacija, stvorile sve mogućnosti da pobegnu.” , puštajući ih. Od “bekstva” adresa zatvorenika je poznata po tome što su medijski eksponirani, a posebno kriminalac Draža Mihajlović koji živi u Novom Sadu. Ni UNMIK ni EULEX kasnije nisu tražili njihovo izručenje od Srbije zbog sumnje da su počinili teška krivična dela koja nisu ni oproštena ni zastarela. Ratni zločini i zločini protiv čovečnosti UNMIK i EULEX imaju dosijee ovih osumnjičenih za ratne zločine, ali nikada nisu tražili odgovornost od Srbije niti se čini da im pomaže INTERPOL.
Ako se uzme u obzir činjenica da je među brojnim svedocima Specijalnog tužilaštva u Hagu protiv bivših vojnika i bivših komandanata OVK, kao i visokih političara na Kosovu, koji su sada pritvoreni u Hagu, mnogo policajaca, srpskih Policijski i vojni lideri su tada lako mogli da posumnjaju da će čak i Draraža Mihajlović, koga je preobratio osumnjičeni za ratne zločine nad Albancima na Kosovu, biti verodostojni svedoci SKK-a, kao i ostali “pobegli” iz zatvora u Mitrovici 2000. godine, osumnjičen za ratne zločine. Upravo u tome leži nedostatak Specijalnog suda jer on Albancima utvrđuje stepen krivične odgovornosti pritvorenika na osnovu etničke pripadnosti, a sa druge strane amnestira ih da ne procesuiraju osumnjičene ratne zločine, takođe po etničkim principima kao što je rad Draže Mihajlovića, bivšeg Ljuljzim Ademija zbog toga što je bio Rom, a sada se izjasnio kao Srbin. Iz tog razloga, Specijalno tužilaštvo Kosova – Odeljenje za ratne zločine treba hitno da procesuira ratne zločine po komandnoj odgovornosti rukovodilaca srpske policije, paravojnih jedinica koje su bile deo redovnih formacija policije i vojske Srbije, vođe Vojske Srbije i kao politički lideri Srbije. Trenutni angažman NSP-a u procesuiranju odgovornih za ratne zločine, uprkos dokazanoj volji, ne obezbjeđuje pravdu za žrtve niti odgovornost za zločince jer se radi o najnižem stepenu odgovornosti, a ne o nosiocima zločina. Ako ne budu u prilici da uhapse kriminalne vođe Srbije koji su planirali, promovisali, sprečili zločin i izvršili zločin, onda im se treba suditi u odsustvu (što je zakonom dozvoljeno) i proglasiti ih za poternicu.